"Wat doe jij als je er voor jouw ogen iemand een mes trekt en zijn onderarm open snijdt?"
Dit is de vraag die ik stelde nadat vandaag een man voor mij ogen zijn arm opensneed om zelfmoord te plegen.
Mijn collega en ik waren aan het surveilleren op de bike in het altijd drukke centrum van Den Haag. Door dat het weer zeer aangenaam was, merkte je dat het extra druk was in de winkelstraten en op de terrassen in het centrum. Terwijl wij door de Grote Marktstraat fietsten werden mijn collega en ik gewenkt door een vrouw (Daar reageren wij natuurlijk op). Deze vrouw vertelde ons dat ze net een meneer uit de Blokker had zien lopen met een groot mes en dat hij deze in de mouw van zijn jas verstopt had.
Direct vroegen mijn collega en ik hoe die man eruit zag en waar ze hem voor het laatst gezien had? De vrouw zei: "Ik kan hem wel even van een afstand aanwijzen". Op dat moment riep ik via mijn porto alvast twee extra collega's op om te assisteren.
Mijn collega en ik liepen met de vrouw mee en terwijl zij de man aanwees.
Wij zagen de aangewezen man horizontaal op zijn rug, op een bankje liggen. Naast de man zaten allemaal ouderen en ouders met kleine kinderen. Door meerdere afwijkingen van de norm te zien bij de man, besefte ik dat dit héél fout kon gaan. Ik riep direct een eenheid van de Politie op om ons te assisteren.
Op het moment dat ik mijn porto losliet, trok de man een groot vleesmes uit zijn jas. Hij zwaaide het mes door de lucht en sneed vervolgens met een harde beweging diep in zijn onder arm. Direct zag ik dat hij een zware slagaderlijke bloeding had. Hij liet het mes vallen en zijn arm hing bloedend naast het bankje.
Ik twijfelde geen moment en rende naar de man toe. Ik trapte het mes weg en zag direct dat de man in zeer korte tijd al veel bloed had verloren.
Toen wij bij de man stonden, besefte het winkelend publiek dat wij op dat punt eerste hulp aan het verlenen waren. Ik riep in het publiek: Heeft er iemand een touw, sjaal of riem?!". In nog geen twee seconden had ik een riem van een omstander gekregen en hiermee een tourniquet aangelegd bij de man. Op dat moment hoorde ik ook overal om ons heen de sirenes van de assistentie eenheden die wij erbij gevraagd hadden.
Toen de bloeding enigszins gestelpt was keek ik op en zag dat er een gigantische mensen massa om mij en alle andere hulpverleners heen stond. Die tot mijn verbazing allemaal stonden te filmen hoe wij het leven van deze man probeerde te redden. Het enige wat ik mij op dat moment kon bedenken was: "Geef hulpverleners gewoon de ruimte en denk na wat de meerwaarde is om zo'n incident te filmen".
Achteraf besef ik dat dit heel anders had kunnen aflopen en ben ik ook blij dat deze man ons nog niet gezien had, want dan waren de gevolgen misschien nog wel erger geweest. Ik ben in ieder geval trots op mijn team, de politie, ambulancemedewerkers en alle omstanders die ons geholpen hebben. Want wij hebben met zijn allen deze dag iemand zijn leven gered.
