Anoniem ingezonden brief:
Ik ben handhaver, een buitengewoon opsporingsambtenaar en
dus niet “bijzonder opsporingsambtenaar”. Ik heb deze baan kunnen aanvaarden
door een opleiding in rechtskennis te doen en een opleiding in gespreks-en
benaderingstechnieken te volgen. Mijn jongere collega’s hebben vaak ook nog een
2 a 3 jarige HTV-opleiding achter de rug.
Ik heb, voordat ik überhaupt aangenomen werd, een assessment
moeten doen, een medische keuring gehad en een betrouwbaarheid-en
geschiktheidsonderzoek bij de politie ondergaan om te kijken of ik, of mijn
directe naasten, van onbesproken gedrag zijn. Ik moet elke 5 jaar 4 modules met
goed gevolg afronden om mijn akte van beëdiging en dus al mijn bevoegdheden te
kunnen behouden. Deze modules bevatten veel theorie met rechtskennis, zowel
strafrechtelijk als bestuursrechtelijk want inderdaad, als BOA “opereer” je op
beide vlakken. Daarnaast volg je jaarlijks nog vele andere opleidingen; RTGB
(geweldstraining), een opleiding tot drank en horeca inspecteur, een
bike-opleiding, verkeersregelaar, EHBO, etc. etc.
In de gemeente waar ik werk hou ik mij bezig met milieuzaken
zoals; illegale stort, buitenstaande containers, verontreiniging etc., verkeer,
hondenoverlast, wildplassers, alcoholverbod in aangewezen gebieden ,
(spoedeisende) bestuursdwang en of dwangsommen toepassen daar waar nodig,
acties samen met de politie op diverse vlakken, woningontruimingen, taxivignetten,
en handhaving van zowat alles uit de Algemene Plaatselijke Verordening (APV) waar
al enkele voorbeelden van zijn genoemd. Verder zijn veel van mijn collega’s ook
nog cameraobservant en helingcontroleur.
Ik ben BOA werkzaam als integraal handhaver en geen
“gesubsidieerde stadswacht” of “langdurig werkeloze” met nul bevoegdheden. Ook
“hoort het NIET bij mijn werk” om uitgescholden, bespuugd of fysiek belaagd te
worden. Dit is het soort gedrag van mensen waar je als handhaver helaas wel mee
te maken kunt krijgen. Dit zal echter nooit worden geaccepteerd en kan
resulteren in een aanhouding en/of proces-verbaal welke vaak ook nog met een
derde wordt verhoogd omdat het hier ontoelaatbaar gedrag tegen een ambtenaar in
de rechtmatige uitoefening van zijn bediening betreft.
Het schrijven van bekeuringen is een middel en zeker geen
doel maar soms is “doorpakken” wel nodig en moet je er voor kunnen staan.
Gelukkig voeren we als handhaver ook veel gesprekken op een dag en komen
bekeuringen daarbij niet eens in beeld. Zo zorgt zo’n gesprek er al voor dat de eventuele
overtreding of situatie wordt opgeheven en/of aangepast.
Als handhaver kun je het verschil maken in de leefbaarheid
jouw werkgebied. Ik krijg er enorm veel energie van als mensen mij bedanken als
ik hun probleem oplos, daar doe ik het voor.
